مژده نابودی اسرائیل در قرآن

آیات ۴ تا ۷ سوره اسراء: روایت نابودی بنی‌اسرائیل

در آیات ۴ تا ۷ سوره اسراء می‌خوانیم:

آیه ۴: «وَ قَضَیْنا إِلى‌ بَنی إِسْرائیلَ فِی الْکِتابِ لَتُفْسِدُنَّ فِی الْأَرْضِ مَرَّتَیْنِ وَ لَتَعْلُنَّ عُلُوًّا کَبیراً»
ترجمه: و به بنی‌اسرائیل در کتاب خبر دادیم که دو بار در زمین فساد خواهید کرد و به طغیانی بزرگ دست خواهید زد.

این آیه خبر از دو دوره فساد قوم بنی‌اسرائیل می‌دهد و اینکه در پی هر فساد، نابودی آنان رقم خواهد خورد.

آیه ۵: «فَإِذا جاءَ وَعْدُ أُولاهُما بَعَثْنا عَلَیْکُمْ عِباداً لَنا أُولِی بَأْسٍ شَدیدٍ فَجاسُوا خِلالَ الدِّیارِ وَ کانَ وَعْداً مَفْعُولاً»
ترجمه: هنگامی که نخستین وعده فرا رسید، گروهی از بندگان نیرومند خود را بر شما مسلط کردیم تا میان خانه‌هایتان به جست‌وجو بپردازند و این وعده انجام‌شدنی بود.

در این آیه به مجازات نخستین فساد آنان اشاره می‌شود. این وعده محقق شد و قومی نیرومند به سرزمین‌شان هجوم بردند.

آیه ۶: «ثُمَّ رَدَدْنا لَکُمُ الْکَرَّةَ عَلَیْهِمْ وَ أَمْدَدْناکُمْ بِأَمْوالٍ وَ بَنینَ وَ جَعَلْناکُمْ أَکْثَرَ نَفیراً»
ترجمه: سپس [شما را] بر آنان چیره ساختیم و شما را به مال و فرزند یاری دادیم و نفراتتان را بیشتر کردیم.

در این آیه، قرآن به بازگشت قدرت بنی‌اسرائیل اشاره دارد، اما این بازگشت کوتاه و موقتی است.

آیه ۷: «إِنْ أَحْسَنْتُمْ أَحْسَنْتُمْ لِأَنْفُسِکُمْ وَ إِنْ أَسَأْتُمْ فَلَها فَإِذا جاءَ وَعْدُ الْآخِرَةِ لِیَسُوؤُا وُجُوهَکُمْ وَ لِیَدْخُلُوا الْمَسْجِدَ کَما دَخَلُوهُ أَوَّلَ مَرَّةٍ وَ لِیُتَبِّرُوا ما عَلَوْا تَتْبیراً»
ترجمه: اگر نیکی کنید، به خودتان نیکی کرده‌اید، و اگر بدی کنید، به زیان خودتان است؛ پس هنگامی که وعده آخر فرا رسد، [دشمنان] چهره شما را غمگین می‌کنند و به مسجد داخل می‌شوند، همان‌گونه که بار اول وارد شدند، و آنچه را زیر سلطه خود گرفته‌اند، نابود می‌کنند.

این آیه تأکید می‌کند که فساد مجدد آنان منجر به نابودی دیگری خواهد شد که شامل ویرانی کامل و بی‌پناهی است.

وعده نابودی ظالمان در قرآن

در قرآن، بارها به عاقبت ستمکاران و نابودی آنان اشاره شده است. سنت الهی بر این است که در نهایت، حق بر باطل پیروز می‌شود و ظلم و ستم پایدار نمی‌ماند. آیاتی همچون:

• سوره حج، آیه ۴۵: «وَکَمْ قَصَمْنَا مِنْ قَرْیَةٍ کَانَتْ ظَالِمَةً…»
• سوره ابراهیم، آیه ۴۲: «وَلَا تَحْسَبَنَّ اللَّهَ غَافِلًا عَمَّا یَعْمَلُ الظَّالِمُونَ…»

هر دو به نابودی سرزمین‌های ستمگران و وعده الهی برای پایان کار ظالمان اشاره دارد.

تفسیر آیات و ارتباط آن با زمان حاضر

بسیاری از مفسران مانند علامه طباطبایی در تفسیر المیزان و آیت‌الله مکارم شیرازی در تفسیر نمونه، این آیات را شاهدی بر وعده‌های الهی درباره سرنوشت ستمکاران و ظالمان می‌دانند.

قوم بنی‌اسرائیل نیز به خاطر فساد و سرکشی‌های مکررشان، به عذابی الهی گرفتار شدند.

بسیاری از تفاسیر نیز اشاره دارند که هر جامعه‌ای که راه ستم و ظلم را پیش بگیرد، عاقبتی مشابه خواهد داشت و این وعده برای همه دوران‌ها و قوم‌ها جاری است.

نتیجه‌گیری

قرآن به صراحت سرنوشت قوم‌های ستمگر را بیان می‌کند و این آیات به مؤمنان امید می‌دهد که ظلم و فساد پایدار نمی‌ماند و در نهایت عدالت الهی برقرار می‌شود.

آیاتی همچون آیات ۴ تا ۷ سوره اسراء نشان می‌دهند که پایان کار ظالمان همیشه نابودی و ویرانی بوده و خواهد بود.

این آموزه‌های قرآنی می‌توانند به انسان‌ها یادآور شوند که مسیر عدالت و تقوا راه نجات و سعادت است.